zondag 24 april 2016

VOLOP LEERMOMENTEN


Nu alle hectiek, rond het uitbrengen van mijn boekje, wat aan het afnemen is, komt er weer ruimte voor andere leuke dingen. Dus ook voor een nieuwe start van mijn blogs.
Een paar weken geleden heb ik maar eens de hulp ingeroepen van een dierentolk Petra van der Woude. Heb een aantal jaren geleden bij haar eens een workshop ’Communiceren met dieren’ gedaan. Erg leuk en leerzaam, maar toen werd ik ziek en had ik alle beschikbare energie hard voor mezelf nodig.
Onze huisgremlin  Binky viel steeds vaker  de jack russel Bo aan.
In het blog Nieuw jaar, nieuwe kansen beschreef ik al de promotie van de jongste naar nummer èèn hond. Dit was niet genoeg en ik kon maar niet bedenken wat nu te doen. Het is zo vreselijk naar om te zien hoe Bo toegetakeld werd.
Eindelijk was het dan zover. Petra was in gesprek gegaan met mijn twee mannetjes en het was zeer verhelderend. Binky kwam het eerst bij haar door en hij maakte haar gelijk duidelijk dat hij geen Binky genoemd wilde worden, maar Bink!. De toon was gezet.
Het probleem werd al gauw duidelijk. Hij voelt zich verantwoordelijk voor de hele roedel en vind dat die ‘ouwe’ deze in gevaar brengt met zijn gedrag en dus plaats moet maken voordat er ongelukken gebeuren.
Ze vertelt me dan hij dat helemaal niet leuk vindt, maar dat het een natuurlijk iets is.
Dat verklaart waarom hij me nadien altijd aankijkt met zo’n blik van ‘heb ik dat  niet prima opgelost !’,vervolgens Bo helemaal liefdevol gaat onderzoeken en hem  daarna met rust laat.
Bo gaf aan dat hij zich verward voelt en eigenlijk niet goed weet wat zijn positie nu is en het heel vervelend vindt dat hij al die mankementen krijgt.
Ze heeft de hondjes uitgelegd wat er nu allemaal gaande is en  dat Bink duidelijk gemaakt dat zijn plek naast Bo is en dat hij er nu moet zijn voor Bo  en dat in de mensenwereld de baasjes er voor hun zijn en hun beschermen tegen gevaar en dat dit niet zijn taak is.
Het was een heel verhelderende sessie en vanaf dat moment zien we dingen veranderen. Ze liggen zelfs naast elkaar nu…dat hadden we nog niet eerder gezien. Natuurlijk hebben wij ook ons portie huiswerk meegekregen en samen komen we er nu wel uit. Het is zo fijn om te zien hoe Bo zich nu neerlegt bij het feit dat hij ouder wordt en mag genieten van deze tijd. Hij rust nu het grootste deel van de dag en Bink...die doet het super!!!!
Ben er inmiddels ook achter WAT mijn inhalers voor me doen  pffff, had ze vergeten in te nemen en ben zonder dus naar de fysiotraining gegaan.
Na de tweede oefening hing ik al tegen de deuren…vreemd…dat heb ik normaal nooit . Ik snapte er niets van. Op de roeitrainers moest ik ook al na twee minuten afhaken. Nog geprobeerd wat beenoefeningen te doen, maar het lampje was finaal uit.  Ik weet dat een aanval zich vrij plots aan kan dienen, maar dit was wel erg onverwachts.
Ik sleep mezelf naar de kapstok en hijs me in mijn jassen en raak zowaar wat in paniek. Gelukkig zijn mijn maanden van revalideren niet voor niets geweest en  probeer ik me te focussen op mijn houding en ademhaling. Heel langzaam loop ik naar mijn auto toe en weet ik thuis te komen. Negeer de hondjes bij binnenkomst en weet niet hoe snel ik bij mijn bureau moet komen om mijn snelle, kortwerkende inhaler in te nemen. Wat een opluchting…nu weet ik zeker dat mijn automatische piloot vanochtend gewoon een deel heeft overgeslagen.
Normaal zet ik thee, laat de hondjes naar buiten, zet laptop aan, ga zitten om bij te komen van de wandeling van boven naar beneden en pak dan mijn medicatie uit de la. Nu ben ik waarschijnlijk teveel bezig geweest met mijn laptop, zag dat ik belangrijk was geweest en ben gelijk gaan reageren op berichtjes die verband hielden met mijn net uitgegeven boekje en  de inhalers in de la laten liggen.
Leermomentje!!!!. Dat was lang geleden dat ik het zo benauwd heb gehad. Dus vanaf die dag blijft de laptop uit en neem ik ze heel bewust in.

Heb besloten mijn verhalen vanaf nu af te sluiten met een gedicht van mij. Deze is van 2008.

                      mensen ,op je levenspad
geen toeval, maar een reden
wegwijzers, een  handreiking
voor ,dat ,wat speelt in ’t heden

zonder, was ik niet geweest
daar, waar ik ben beland
dichten, als een uitlaatklep
ben daardoor,niet gestrand

maar als alles is gezegd
en pijn,valt in herhaling
tijd voor nieuwe wegen
voorkomen van een dwaling

omgaan met mijn groot verlies
zonder ,leren leven
dat beetje energie per dag
geef ik mezelf maar even


En natuurlijk wil ik ook nog even de link naar mijn boekje plaatsen, want ben daar toch wel megatrots op J. Deel van de beoordeling van de uitgever :
…De manier waarop u uw verhaal heeft opgeschreven, zorgt ervoor dat de lezer ziet hoe sterk en krachtig u bent in plaats van dat er medelijden wordt opgewekt. U heeft een vlotte schrijfstijl die je het boek in trekt. Er is sprake van een eerlijk en open levensverhaal dat begrip aanwakkert voor chronisch zieken. Chapeau.’’ 

2 opmerkingen:

  1. Geweldig geschreven.
    Dank je wel dat ik dit heb mogen lezen.
    Groetjes Hil van Zanten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Hil. Hoop dat er nog vel volgen :) Fijne dag xx

      Verwijderen