Luchtvochtigheidsleed en een promotie

Nog even en dan is ook de junimaand  alweer voorbij. De zomer is begonnen en het is tot nu toe een echte Hollandse zomer. Hier geen last van extreem veel regen. De buien trekken mooi om ons heen. Vervelend is wel de regelmatig hoge luchtvochtigheid, die beneemt me  dan ook vaak  de adem. Vorige week maandag ging ik naar mijn wekelijkse fysio. Niets aan de hand...ik ging op de roeitrainer zitten. De deuren voor me stonden open en buiten miezerde het. Ik begon te roeien en waande me, door de wind en kou die van buiten binnen kwam, op het Zuidlaardermeer. Normaal haal ik met gemak de tien minuten, maar nu moest ik na drie minuten  de oefening staken. Ik had het zo benauwd. Ik wen maar niet aan de plotselinge omslag die je kan overvallen. Ik bleef  mezelf maar  toespreken in mijn hoofd 'schouders naar beneden' 'tuit je lippen en blaas goed uit' 'ontspan', maar wat ik ook deed, echt beter werd het er niet van. Ik had me na de vorige aanval, die ik kreeg omdat ik mijn medicatie vergeten was in te nemen, voorgenomen altijd een inhaler in mijn tasje te doen, maar had dat dus niet gedaan. Na even te hebben gezeten op naar de auto en gauw naar huis.
Bijna bij huis bedenk ik me dat ik me dat ik ook nog boodschappen moet doen...pfff...als ik nu naar huis ga moet ik straks nog een keer de deur uit. Ik besluit gelijk door te gaan. Was geen goed besluit.
Ik weet in de winkel te komen en  nog geen tien meter binnen heb ik het gevoel dat mijn benen het gaan begeven. Jeetje Roel...kalm blijven...denk om je ademhaling. Het zal me toch niet gebeuren dat ik hier tussen de sla en komkommers crash. Ik pak wat ik nodig ben en merk dat ook mijn sluitspieren het niet eens zijn met mijn actie. Ik wil nog vragen of ik gebruik mag maken van het toilet, maar wil nog liever heel snel naar mijn eigen huis.
Ik heb het gered, maar vraag niet  'hoe'. Eerste run was naar mijn la met de inhalers, deze heb ik meegenomen naar het toilet en toen had ik alles wat mijn hartje op dat moment begeerde.
wat een opluchting. Doe ook gelijk mijn sportschoenen uit. Mijn ene enkel is weer helemaal opgezet door vocht.Deze pak ik lekker in met een koolblad en dat voelt gelijk al prettig. De rest van de dag ben ik bezig geweest met 'bijkomen'
Zo snel als het opkomt, zo snel kan het ook weer over zijn en de dagen erna voel  ik me stukken beter, maar besluit met die hoge luchtvochtigheid toch maar rustig aan te doen en blijf zoveel mogelijk binnen.
En dan  verandert het weer en ik krijg ineens ook weer vleugeltjes. Mijn loopfiets en ik zijn inmiddels dikke maatjes en ik voel me zo langzaamaan meer mens. Ik heb het gevoel dat ik weer 'loop' en rechtop. Voel me langer en slanker. Drie maand geleden  had ik broeken met maar 54 . Vorige maand een 48 en  nu zelfs een maatje 46 mee naar huis kunnen nemen.
Ik heb mezelf een promotie gegeven van trapleuninghijzer om boven te komen, naar traploper met lichte leuningondersteuning. Mijn benen worden iedere dag sterker en ook mentaal voel ik me 'beter'.
Heb afgelopen week zelfs zowaar een kort sprintje getrokken. Wist niet dat ik nog versnellen kon.
Er zijn drie factoren die hier ongetwijfeld aanhebben bijgedragen. Een ander eetpatroon, mijn loopfiets en ook ben ik de afgelopen maanden gestart met het gebruik van wietolie.
Aan mij de taak nu om mijn grens wel goed te blijven bewaken, want ik merk nu wel dat, omdat het kan, ik  veel meer in beweging ben.
Dan is er nog een fijne bijkomstigheid van de loopfiets. Mijn hak, die al een dik jaar een dikke pijnlijke kloof heeft, is inmiddels dicht. Droge huid en eeltvorming horen bij de COPD, maar omdat ik mijn dikke olifantspootjes nu niet meer zo hoef te belasten, krijgen ook die tijd om te helen  Ik denk dat ik maar eens contact opneem met de leverancier haha. Ze mogen me wel betalen voor al deze lovende woorden die ik mijn bike toeken.
Had ik vorige keer geschreven dat er een stukje in het julinummer van de Longwijzer zou komen. Kreeg afgelopen zondag een mailtje dat het opgeschoven is naar september. Het julinummer was al te vol, maar dat wat in het vat zit verzuurt niet.
Wil  nog graag weer één van mijn gedichten met jullie delen. Deze is van mei 2007.

Leven / Natuur / Gemis

soms heb je dat gevoel

ietwat verloren, en toch ook niet

geluk ziend, in alles om je heen

geen reden hebbend voor verdriet

niet toegeven aan dat groot gemis

wilt al het moois zo graag beschrijven

dat het vlinderbloemenzaad in bloei staat

maar de woorden steken blijven

je ogen zien die kleine merel

snavel gevuld, op weg naar ’t nest

hoort het water van de vijver

en je hart voelt dan de rest

die merel, is dan  niet meer een vogel

en die bloemen staan voor zoveel meer

zien en voelen, vloeit dan samen

beschrijf  ze wel een andere keer

En natuurlijk mag de link naar mijn boekje niet ontbreken. Geniet nog steeds van leuke , lieve reacties die ik hierop krijg.

https://www.boekscout.nl/shop/_.aspx/Roelie_verteltdat_lucht_op_-_De_diagnose_COPD3_burn-out_copd_verwerking?bookId=6604