Mijn man moest wat kilo's kwijt omdat hij graag een tandemsprong wilde maken. Aan mij de taak om 's avonds de maaltijden zo koolhydraatarm aan hem voor te schotelen . Heb de afgelopen weken anders leren koken en eten. Ik als 'wat de boer niet kent dat eet ie niet' eter, heeft dingen gegeten... Neem bv. asperges...ik ken ze alleen uit zo'n glazen potje en vond ze vreselijk, maar na een middag YouTube bestuderen over het 'hoe' ze te bereiden, is het me gelukt deze in een salade te verwerken en quess what...ik vond ze lekker. Gelijk werd ik overmoedig en besloot de week erop ze te verwerken in een maaltijd. Op het menu stond die dag 'Verse asperges met gebakken zalm en daarbij een Hollandaise saus'.De zalm die ik kende kwam uit blik en vond ik enkel te eten als er flink wat mayo doorging en dan smeerde ik het op een toastje. Nu echter was het een verse zalmmoot. Ook hiervoor de nodige filmpjes bekeken. Voor de saus ben ik blijven steken bij een tip om het in de blender klaar te maken.
Alles moest tegelijk in gang gezet worden...pfff...alsof ik in Masterchef Australia zat. Asperges geschild, pan met water klaar, eieren gesplitst, olie in pan voor de zalm, blender klaar... en nu wachten op het startsignaal. Mijn man wil na thuiskomst nog even voor me stofzuigen, maar dat kon ik niet toestaan, ik had die tien minuten straks de hele ruimte nodig van links naar rechts en wilde niet struikelen over een snoer en het zou me ook niet gebeuren dat ik door het lawaai de kookwekker niet hoorde, dus dat mocht wel na het eten.
De maaltijd viel in goede aarde bij de mannen, zelf was ik bekaf en heb er niet veel van gegeten. Dat vonden zij niet erg,
Hij heeft inmiddels zijn streefgewicht en door meer beweging en het semi meedoen met zijn dieet zijn ook bij mij wat kilootjes verdwenen en ik mis de aardappels nog niet.
Ook was er natuurlijk tijd voor de broodnodige ontspanning,crea in Beatrixoord, het was de laatste keer voor de zomerstop. Ben daar bezig geweest met 'modge podge'. Had er al veel over gehoord, maar nog nooit in de praktijk gebracht al had ik het potje al tijden thuis staan. Zie hier het resultaat.
Voor mijn gevoel zit alles ineens weer een beetje in de lift, na alle strubbelingen de afgelopen maanden. Mijn invalidenparkeerkaart moest verlengt worden en daar hangt een pittig prijsje aan de eventuele keuringskosten, maar ineens ligt daar een brief op de mat van de gemeente en daarin staat dat mijn aanvraag is goedgekeurd en dat ik hem op kan halen...joepie. Ook is mijn bezwaar tegen de inkomensgerelateerde huurverhoging gegrond verklaard en betaal ik 0 % in plaats van 4,6. Dat zijn mooie berichten. Verder had ik nog een mantelzorg-compliment aangevraagd en ook deze €200,- zijn toegekend. En als kers op de slagroomtaart kreeg ik ook nog een mailtje van het Longfonds. Zij hebben besloten om, na het lezen van mijn boekje, een artikel in de longwijzer ( het maandblad van het longfonds) van juli te plaatsen. Hoe leuk is dat :) Heb nog geen idee 'wat' er geschreven gaat worden, maar we gaan het zien.
Sluit ik af met een gedicht van mij van 14 juni 2007.
tranen zetten op papier
beschrijven van je groot verdriet
het geeft troost en kracht en warmte
maar de echte tranen vallen niet
wie wil ze zien en wat wil jij
doorgaan, met het echte leven
huilen, doe je stil, alleen
maar die kans, die wordt niet vaak gegeven
verdriet is moeilijk kwijt te raken
zoeken naar moois, om te verzachten
het lichaam pikt dat altijd niet
en op kwaaltjes kun je wachten
als je op vakantie wilt
pak een gids , kruis eentje aan
maar wil je weer jezelf vinden
heb je een lange weg te gaan
- mums
Wil ik natuurlijk nog
even mijn boekje in het zonnetje zetten. Niet omdat het mag...maar omdat
het kan :) En een review achterlaten op de site van de Boekscout wordt
erg gewaardeerd .
Wat leuk Roel, een artikel in de longwijzer!!
BeantwoordenVerwijderenJaaaaaa, hoe leuk is dat :)
Verwijderen