zondag 2 oktober 2016

HET IS NOOIT ZO DONKER OF HET WORDT WEER LICHT.

Ik stelde het schrijven van een nieuw blogje steeds even uit. Zat te wachten op wat goede dagen, maar ben behoorlijk aan het kwakkelen.  Twee weken geleden kreeg ik op maandag ineens een paniekaanval, werd erg onrustig wakker. De mevrouw van de huisartsenpost heeft me daar echter geduldig doorheen geholpen. Daar zit je dan op de vroege ochtend hardop voor te lezen, ik had de pagina van nieuws nu voor me in beeld. De rest van de ochtend ging het redelijk, maar toen ik na een middagdutje wakker werd was het helemaal in de war. Ik kon mijn lucht niet kwijt en blazend en poestend zat ik in mijn stoel. Op een gegeven moment zat er niets anders op dan toch maar de huisarts te bellen. Ze kwam  vrij vlot en gelijk kwam de prednisolon al ter sprake. Dat neem ik dus echt niet, maar ik wilde, mocht ik me nog beroerder voelen, wel eens de dexamethason proberen, maar wilde in eerste instantie wel iets voor het vocht dat ik vasthield.Kreeg daarvoor wat plastabletten. Dat was net wat ik nodig had, na twee dagen was ik drie kilo lichter en een stuk minder kortademig. De dexa  ligt nu nog te rusten in mijn laatje. Toch blijf ik vocht vasthouden dus om de zoveel dagen neem ik maar even een pilletje en ik kreeg van een kennis een potje selderijzaad pilletjes. Hoop dat deze ook voor mij de klotsende enkels tegengaan.
Gisteren had ik ineens vreselijke last van mijn maag en na het innemen  van wat paracetamol en wat uurtjes slapen en zweten  was de pijn verdwenen. Ik vermoed zelf dat de beslissing om mijn woefje in te laten slapen één dezer dagen me letterlijk en figuurlijk zwaar op de maag ligt.
Ook blijven mijn gewrichten me plagen en zijn ook de botjes in mijn voeten erg gevoelig. Wederom erg blij met de loopfiets, want daardoor belast ik ze niet zo. Bij ieder stap die ik zet  voel ik me net  die zeemeermin uit het sprookje.
"Met de toverdrank van de zeeheks bij zich zwemt ze naar de trappen van het kasteel van de prins, waar ze het drankje opdrinkt en haar staart zich met snijdende pijn splitst in twee prachtige benen. Haar tong, die hield de zeeheks achter. De prins vindt het beeldschone maar stomme meisje daar, en neemt haar mee het paleis in. Elke stap op haar nieuwe voetjes voelt als een stap op messen en dolken, maar ze heeft het er voor over; eindelijk is ze bij haar jonge, knappe prins."
Bij mij ontbreekt de prins.
Waar knap je van op als je je niet zo lekker voelt...shoppen!!!! Dus toch  ook een dag naar het nabij gelegen dorp gegaan. Mandje van de loopfiets was al snel vol. Daarna naar de HEMA. Ik had weer wat hemdjes nodig, die draag ik omdat ik geen bh wil dragen. Ik heb er eentje in mijn kast liggen, maar die slijt echt niet.
Helaas is het soort  wat ik altijd kocht niet meer in het assortiment. Nu had ik in de kast eentje liggen en die zat wel lekker, dus op zoek naar dat soort. Ineens zag ik het hangen, maar het hing bij het corrigerende ondergoed en was behoorlijk aan de prijs. Had ik die de vorige keer ook meegenomen?
Ik heb hem laten hangen en thuisgekomen mijn hemdje eens aan nader onderzoek onderworpen en de mijne is dus ook 'corrigerend'. Nooit iets van gemerkt, want als je een peer  corrigerende kleding aantrekt, blijft het een peer.
Afgelopen vrijdag ben ik naar een zoutkamer geweest. Ze hadden een gratis kennismakingsaanbod en ik had er al veel goede berichten over gehoord van medelotgenoten. Het was erg aangenaam en al na tien minuten merkte ik dat er ruimte kwam. Heb gelijk maar een strippenkaart gekocht.http://www.zoutkameranderen.nl/index.php/de-zoutkamer/welkom
En als kers op de taart kreeg ik ook nog een prachtige recensie op mijn boekje. Daar knap je dan weer stukken van op.https://www.patientervaringsverhalen.nl/sshowgooglepdf.php?url=https%3A%2F%2Fwww.patientervaringsverhalen.nl%2Fimages%2Fabook_file%2F22728.pdf

Ik sluit weer af met een gedicht van mij. Deze is van 2008.
  


Innerstem 
hé, jij daar voor die spiegel
kijk eens naar die vrouw
stel dat dit iemand anders is
niet het beeld van  jou

zou je haar negeren
haar zien als een mislukkeling
haar dwingen te vermannen
of is dat niet jouw ding

nee, je zou haar troosten
en aan het lachen maken
begrip hebben voor haar verdriet
en haar liefdevol bewaken

jij  kunt enkel voelsmens zijn
is je zwakte en je kracht
doe voor haar nu eens hetzelfde
deel haar tranen in de nacht

zij is nu eenmaal wat je ziet
moe en opgebrand
laat haar weer genieten
neem haar bij de hand

nu kijk ik naar mijn spiegelbeeld
sorry…zeg ik zacht
was mezelf vergeten
kom er word op ons gewacht



- mums - 




12 opmerkingen:

  1. marianne brizee.oktober 02, 2016

    zo mooi roelie ik kreeg er kippevel van, je bent een geweldige schrijfster. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. GEWELDIG WEER! OOK HET GEDICHT...CHICKEN SKIN...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Weer zó mooi geschreven en beschreven Roelie, maar jammer, zo triest....
    Wel fijn om te lezen dat die zoutkamer je goed heeft gedaan, hopelijk voor herhaling vatbaar!?
    een dikke knuff! <3 xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb gelijk een vijfrittenkaart gekocht :) Knuffel terug voor jou. xxx

      Verwijderen
    2. Weer een mooi verhaal Roelie.

      Verwijderen
    3. Geweldig, lieve Roelie! Binnenkort een P.B.-tje van mij lieverd! Dikke knuff, Tiny

      Verwijderen
  4. Roelie,

    Lang geleden, las je verhaal hierboven.
    Ook het gedicht. Hierin lees ik de traan, maar ook de kracht.

    Groetjes,
    Hilly

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is zeker lang geleden Hilly. Fijn iets van je te horen xx

      Verwijderen