woensdag 18 januari 2017

NIEUW JAAR, MET WEER NIEUWE (ON) MOGELIJKHEDEN

Het is al weer een dikke maand geleden dat ik mijn laatste blogje schreef en  is het inmiddels januari 2017. Als ik mijn verhalen even teruglees dan is er best wel weer een hoop gebeurd dat jaar. Toch heb  ik deze met een goed gevoel afgesloten. Mijn vader en ons hondje hebben hun welverdiende rust gevonden aan de overkant van de regenboog. De afwijzing van coils voor mijn longen en voor de loopfiets, waardoor ik me ook weer strijdvaardiger ben gaan voelen. Zelf de loopfiets heb aangeschaft en daarmee afgelopen jaar meer heb gelopen en aan mijn conditie gewerkt  en daardoor ook  dik 8 kilo zonder veel moeite heb kunnen inleveren. Dat hadden er 10 kunnen zijn, maar totdat er een antwoord is waarom ik zoveel vocht vasthoud , gaan die extra 2 er enkel af al ik plastabletten inneem en dan zijn ze de dag erna gewoon weer vrolijk terug.
Januari 2015 ben ik met mijn blogjes begonnen en inmiddels zijn die meer dan 30.000 keer bekeken.
April 2016  zijn de blogjes van dat jaar gebundeld en daar zijn er  inmiddels ruim 80 van verkocht en deze blijft  te bestellen bij https://www.boekscout.nl/shop2/boek.php?bid=6604.. Daar kun je  ook  de reviews lezen waar ik erg blij mee ben.
Kan ik gelijk ook mooi iedereen bedanken  die met me mee gehuild en gelachen hebben. Me een hart onder de riem hebben gestoken of indien nodig  een trap onder mijn achterste en ik ben erg benieuwd wat dit jaar ons gaat brengen.

Na al die feestdagen begint ook het sporten weer en afgelopen maandag  was het weer pittig. Het begon al sportief omdat ik met geen mogelijkheid in mijn auto kon komen. De deuren zaten muurvast door de vorst. Nu was ik al voor 8 uur wakker en was niet voor niets zo vroeg uit mijn bed gegaan dus...loopfiets uit de schuur en even oefenen achter het huis of dit wel ging lukken in de sneeuw. Dat ging prima, dus jas aan, handschoenen aan, sjaal om er gaan. Veilig kom ik bij  het bewegingscentrum aan en open de deur naar de fitnesszaal. Ik ben meestal een kwartier voor tijd aanwezig omdat ik  steevast wel iemand zie  om even mee te kletsen, is ook een belangrijk onderdeel van de therapie, en ja hoor, daar zit "coach" Yvon.  Ik ben haar zo gaan  noemen omdat ze er  iedere maandag haast wel is en altijd even belangstelling toont. Ook deze keer en ik begin natuurlijk weer met mijn geklaag over mijn zere handen en voeten en dat ik daar inmiddels best wel van baal. Ineens vraagt ze me hoe het mijn incontinentie is...huh...ik kijk eigenlijk niet eens op van die vraag, want ja, een coach mag dat. Ik antwoord dat dat wel lekker doordruppelt. Ze zegt "Dat zie ik " kijkt naar beneden en schiet in de lach. Ik volg haar blik en zie dat er zich inmiddels onder mij een mooie plas water heeft verzamelt. Ja en dan liggen we samen weer in een deuk en kan ik daarna weer vol goede moed de training in.
's Middags lekker foto's in de tuin gemaakt met mijn nieuwe camera en verder weer rustig aan.
Vanochtend leek het lekker weer en ik beloofde mijn  gremlin dat ik vanmiddag met hem zou gaan wandelen. Ik wist nu dat dit best  zou gaan met de loopfiets en dan kon ik ook nog even mooie natuurfoto's maken. Eerst moesten er nog boodschappen komen. Toen ik mijn neus buiten de deur stak had ik al spijt van mijn belofte...pfff...vieze waterkou en stiekem  hoop ik dat mijn woefje  zal vergeten wat ik heb gezegd. Bij thuiskomst weet ik al dat hij het niet zal vergeten. bij iedere stap die ik zet zit hij alweer in de schuur te wachten. Dus mijn woord gehouden en lekker met hem even  een ommetje gemaakt en dat was wel erg lekker.
Bij thuiskomst eerst een kwartier acclimatiseren voordat je naar binnen kunt, want  van -3 naar + 20 is wel erg veel verschil en dat  hakt er best wel in.

De onderstaande filosofie kwam in me boven , begin februari 2008 en ik noemde hem  "slipcursus"

het leven is net autorijden
controle kwijt
gas terug, tot je grip hebt
en blijven sturen  in de richting
die je wilt volgen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten