Januari 2015 ben ik met mijn blogjes begonnen en inmiddels zijn die meer dan 30.000 keer bekeken.
April 2016 zijn de blogjes van dat jaar gebundeld en daar zijn er inmiddels ruim 80 van verkocht en deze blijft te bestellen bij https://www.boekscout.nl/shop2/boek.php?bid=6604.. Daar kun je ook de reviews lezen waar ik erg blij mee ben.
Kan ik gelijk ook mooi iedereen bedanken die met me mee gehuild en gelachen hebben. Me een hart onder de riem hebben gestoken of indien nodig een trap onder mijn achterste en ik ben erg benieuwd wat dit jaar ons gaat brengen.
Na al die feestdagen begint ook het sporten weer en afgelopen maandag was het weer pittig. Het begon al sportief omdat ik met geen mogelijkheid in mijn auto kon komen. De deuren zaten muurvast door de vorst. Nu was ik al voor 8 uur wakker en was niet voor niets zo vroeg uit mijn bed gegaan dus...loopfiets uit de schuur en even oefenen achter het huis of dit wel ging lukken in de sneeuw. Dat ging prima, dus jas aan, handschoenen aan, sjaal om er gaan. Veilig kom ik bij het bewegingscentrum aan en open de deur naar de fitnesszaal. Ik ben meestal een kwartier voor tijd aanwezig omdat ik steevast wel iemand zie om even mee te kletsen, is ook een belangrijk onderdeel van de therapie, en ja hoor, daar zit "coach" Yvon. Ik ben haar zo gaan noemen omdat ze er iedere maandag haast wel is en altijd even belangstelling toont. Ook deze keer en ik begin natuurlijk weer met mijn geklaag over mijn zere handen en voeten en dat ik daar inmiddels best wel van baal. Ineens vraagt ze me hoe het mijn incontinentie is...huh...ik kijk eigenlijk niet eens op van die vraag, want ja, een coach mag dat. Ik antwoord dat dat wel lekker doordruppelt. Ze zegt "Dat zie ik " kijkt naar beneden en schiet in de lach. Ik volg haar blik en zie dat er zich inmiddels onder mij een mooie plas water heeft verzamelt. Ja en dan liggen we samen weer in een deuk en kan ik daarna weer vol goede moed de training in.
's Middags lekker foto's in de tuin gemaakt met mijn nieuwe camera en verder weer rustig aan.
Vanochtend leek het lekker weer en ik beloofde mijn gremlin dat ik vanmiddag met hem zou gaan wandelen. Ik wist nu dat dit best zou gaan met de loopfiets en dan kon ik ook nog even mooie natuurfoto's maken. Eerst moesten er nog boodschappen komen. Toen ik mijn neus buiten de deur stak had ik al spijt van mijn belofte...pfff...vieze waterkou en stiekem hoop ik dat mijn woefje zal vergeten wat ik heb gezegd. Bij thuiskomst weet ik al dat hij het niet zal vergeten. bij iedere stap die ik zet zit hij alweer in de schuur te wachten. Dus mijn woord gehouden en lekker met hem even een ommetje gemaakt en dat was wel erg lekker.
Bij thuiskomst eerst een kwartier acclimatiseren voordat je naar binnen kunt, want van -3 naar + 20 is wel erg veel verschil en dat hakt er best wel in.
De onderstaande filosofie kwam in me boven , begin februari 2008 en ik noemde hem "slipcursus"
het leven is net autorijden
controle kwijt
gas terug, tot je grip hebt
en blijven sturen in de richting
die je wilt volgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten